Patron

Eugeniusz Gedymin Kaszyński „Nurt”

Eugeniusz Gedymin Kaszyński „Nurt” urodził się 22 sierpnia 1909 roku. Był synem nauczyciela gimnazjalnego w Łodzi. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty i jako oficer w stopniu ppor. brał udział w kampanii wrześniowej na froncie południowym w batalionie obrony Narodowej „Stryj”. Internowany na Węgrzech, jeszcze jesienią 1939r. przedarł się do Francji, gdzie po raz drugi walczył z Niemcami w 8 pułku 3 Dywizji Piechoty. Po klęsce aliantów dostał się do Anglii, gdzie służył w 4 Kadrowej Brygadzie Strzelców. Stamtąd został skierowany do ośrodka szkolenia cichociemnych, pełniąc jednocześnie funkcje instruktora sportowego.

Do kraju został przerzucony 2 października 1942r. w stopniu porucznika i przydzielony do Komendy Okręgu Radomsko – Kieleckiego AK. W związku z tworzeniem Okręgu Kierownictwa Dywersji otrzymał zadanie organizowania i szkolenia żołnierzy patroli dywersyjnych na szlakach komunikacyjnych. Do tego celu wyznaczono mu bazę w Michniowie koło Suchedniowa. Z tego okresu przeszła do historii akcja – egzamin na szosie Kielce – Radom w miejscu zatrzymania pojedynczych niemieckich pojazdów oraz odbieranie broni, mundurów i innych rzeczy pasażerom. NURT okazał się tutaj groźnym przeciwnikiem dla wroga i dowódcą stanowczym, spokojnie egzekwującym w&nbspwarunkach zagrożenia obowiązki podwładnych. NURT kontynuował szkolenie dywersantów do wiosny 1943r. kwaterując w Michniowie i okolicznych wsiach, m.in. na Zaskalu koło Łącznej. W lecie 1943r. PONURY powołał NURTA na dowódcę Zgrupowania Partyzanckiego nr I. Była to największa jednostka, której PONURY wyznaczył środkowy rejon obszaru działań Zgrupowań i przy której sam najczęściej przebywał. NURT był żołnierzem niekonfliktowym, toteż współpraca z impulsywnym PONURYM układała się dobrze. W zimie 1943r. w okresie reformowania Zgrupowań, dowodził NURT kadrowym oddziałem partyzanckim i pełnił pieczę nad czasowo zdemobilizowanymi żołnierzami. W styczniu 1944r. po odejściu PONUREGO został powołany na dowódcę zgrupowań, a następnie w ramach akcji „Burza” – I batalionu 2 pułku piechoty Legionów AK. Kolejno awansował do stopnia kapitana i majora oraz został odznaczony Krzyżem Walecznych i Krzyżem Virtuti Militari V kl.

Po zakończeniu działań wojennych, w lecie 1945r. opuścił ojczyznę, udając się do Anglii. Mieszkał w Londynie, żyjąc w środowisku cichociemnych, utrzymując kontakty osobiste i listowne z krajem. Był stale informowany o&nbsplosach swoich żołnierzy. Zmarł nagle w Londynie 24 marca 1976 roku.